(από τη συλλογή: Ήρωες με Πολιτικά, 1991)

Η ανακάλυψη ενός νέου ποιητή

είναι σαν την ανακάλυψη ενός αγριολούλουδοu

στο δάσος. Δεν το βρίσκεις

στα φυτολόγια και

κανείς απ’όσους το λές δεν πιστεύει

το παράξενο χρώμα του ή στον τρόπο

που μεγαλώνουν τα φύλλα του σε απλωτές σειρές

σε όλο το μήκος της σελίδας. Στη πραγματικότητα

κάθε σελίδα μυρίζει σαν χυμένο

κόκκινο κρασί και σαν την υγρασία της θάλασσας

μια ομιχλώδη μέρα—το άρωμα της αλήθειας

και του ψέματος.

Και οι λέξεις είναι τόσο οικείες,

τόσο παράξενα καινούριες, λέξεις

Που παραλίγο να έγραφες εσύ η ίδια, μονάχα αν

Υπήρχε ένα μολύβι στα όνειρά σου

Ή ένα στυλό ή ένα πινέλο έστω,

Μονάχα αν υπήρχε ένα λουλούδι.

Μετάφραση: Ιακωβίνα Οικονόμου

A New Poet

(from: Heroes in Disguise, 1991)

Finding a new poet

is like finding a new wildflower

out in the woods. You don't see

its name in the flower books, and

nobody you tell believes

in its odd color or the way

its leaves grow in splayed rows

down the whole length of the page. In fact

the very page smells of spilled

red wine and the mustiness of the sea

on a foggy day—the odor of truth

and of lying.

And the words are so familiar,

so strangely new, words

you almost wrote yourself, if only

in your dreams there had been a pencil

or a pen or even a paintbrush,

if only there had been a flower.

Translated by Iakovina Ekonomou

(από τη συλλογή: Έτος Φωτός, 1984)

Όταν τ’ αυτοκίνητα  μας άγγιξαν το ένα το άλλο

Όταν άνοιξες το καπό μου

για να δεις τον απόκρυφο μηχανισμό μου,

Όταν συνδεθήκαμε

από ένα παλμό καθαρής ενέργειας,

‘Όταν το αμάξι μου σαν την πριγκίπισσα

του παραμυθιού ξύπνησε με την εκκίνηση,

Σκέφτηκα γιατί να μην κάνουμε το υπόλοιπο της διαδρομής μαζί

Μετάφραση: Ιακωβίνα Οικονόμου

(from: Light Year, 1984)

When our cars touched

When you lifted the hood of mine

To see the intimate workings underneath,

When we were bound together

By a pulse of pure energy,

When my car like the princess

In the tale woke with a start,

I thought why not ride the rest of the way together

Translated by Iakovina Ekonomou

Η πόρτα του χειμώνα

Έχει σφραγιστεί με πάγο,

και σαν τα σώματα

ζώων που έχουν εκλείψει από καιρό, τα αμάξια

κείτονται εγκαταλελειμμένα όπου τυχαία

ο ψυχρός δρόμος τα έχει σύρει.

Πόσο τελετουργικό είναι το χιόνι,

Με τι σιωπηλή αυστηρότητα

μετατρέπει ακόμη και το θάνατο σε καλοσχεδιασμένο

μπουκέτο.

Ολομόναχη απ’ το παράθυρό μου, ακούω

τον αέρα,

τα μικρά φύλλα που κροταλίζουν

μεσ’ τα παγωμένα τους φέρετρα.

Μετάφραση: Ιακωβίνα Οικονόμου

Wind Chill

The door of winter

is frozen shut,

and like the bodies

of long extinct animals, cars

lie abandoned wherever

the cold road has taken them.

How ceremonious snow is,

with what quiet severity

it turns even death to a formal

arrangement.

Alone at my window, I listen

to the wind,

to the small leaves clicking

in their coffins of ice.

Translated by Iakovina Ekonomou

Το να βρεις έναν καινούργιο ποιητή

είναι σα να βρίσκεις ένα σπάνιο αγριολούλουδο

στο δάσος. Το όνομά του

δεν υπάρχει στα ανθολόγια, και

κανείς δεν πιστεύει όταν του λες ότι υπάρχει

ένα τόσο περίεργο χρώμα ή φύλλα

που μεγαλώνουν σε απλωτές γραμμές

κατά μήκος της σελίδας. Πράγματι,

όλη η σελίδα ευωδιάζει από χυμένο

κόκκινο κρασί και υγρασία της θάλασσας

μία ημέρα με ομίχλη—η μυρωδιά

της αληθειας και του ψέμματος.

Και οι λέξεις είναι τόσο οικείες,

τόσο ασυνήθιστα καινούργιες, λέξεις

που παραλίγο κι εσύ να έγραφες, αν μόνο

στα όνειρά σου υπήρχε ένα μολύβι,

μια πέννα ή έστω ένα πινέλο,

αν μονάχα υπήρχε ένα λουλούδι.

Μετάφραση: Κυριακή Μαρούλη

Τίποτα απ’αυτά που θέλουμε

δεν είναι εύκολο.

Κινούμαστε ανάμεσα σε αυτά

που νομίζαμε πως θέλαμε:

ένα πρόσωπο, ένα δωμάτιο, ένα ανοιχτό βιβλίο

και όλα αυτά κουβαλούν τα ονόματά μας—

τώρα θέλουν εμάς τους ίδιους.

Όλα όσα θέλουμε όμως έρχονται

μεταμφιεσμένα στα όνειρά μας.

Κι εμείς τεντώνουμε τα χέρια

να τα πιάσουμε,

κι όταν έρθει το πρωί

τα χέρια μας πονούν.

Αν κι εμείς δε θυμόμαστε το όνειρο,

εκείνο μας θυμάται.

Είναι εκεί όλη μέρα

όπως ένα ζώο

κάτω απ’το τραπέζι,

όπως τ’αστέρια είναι παρόντα

ακόμα κι όταν ο ήλιος μεσουρανεί.

Μετάφραση: Κυριακή Μαρούλη

What We Want

What we want

is never simple.

We move among the things

we thought we wanted:

a face, a room, an open book

and these things bear our names—

now they want us.

ut what we want appears

in dreams, wearing disguises.

We fall past,

holding out our arms

and in the morning

our arms ache.

We don't remember the dream,

but the dream remembers us.

It is there all day

as an animal is there

under the table,

as the stars are there

even in full sun.

Translated by Kyriaki Marouli 

Θέλω να σου γράψω

ένα ποιήμα ερωτικό, ορμητικό

σαν το ρυάκι μας

μετά το λιώσιμο των πάγων

όταν στεκόμαστε

στις άγριες

όχθες του και το βλέπουμε να παρασύρει

κάθε μικρό κλωνάρι

κάθε ξερό φύλλο και κλαδί

στο διάβα του

κάθε ενδοιασμό

όταν το βλέπουμε

τόσο φουσκωμένο

να ξεχυλίζει το νερό

που και βλέποντάς το μόνο

πρέπει να γαντζωθούμε

ο ένας πάνω στον άλλο

και να κάνουμε ένα βήμα πίσω

πρέπει να γαντζωθούμε ο ένας

πάνω στον άλλο ή

να μουσκέψουν

τα παπούτσια μας πρέπει

να γαντζωθούμε ο ένας πάνω στον άλλο.

Μετάφραση: Κυριακή Μαρούλη

I want to write you

a love poem as headlong

as our creek

after thaw

when we stand

on its dangerous

banks and watch it carry

with it every twig

every dry leaf and branch

in its path

every scruple

when we see it

so swollen

with runoff

that even as we watch

we must grab

each other

and step back

we must grab each

other or

get our shoes

soaked we must

grab each other.

Translated by Iakovina Ekonomou