Προσευχή Ενός Παιδιού

(από τη συλλογή: Υμνώ τον Καταστροφέα Μου, 1998)

Στο όνομα της αυγής,

στο πρωινό βλεφάρισμα,
στο περιπλανώμενο φεγγάρι
και στο βράδυ που φεύγει,

ορκίζομαι την ψυχή μου
με μίσος δεν θα ατιμάσω,
τον εαυτό μου ταπεινά
φύλακα της φύσης θα κάνω,
θεραπευτή του πόνου,
αγγελιοφόρο των θαυμάτων,
αρχιτέκτονα της ειρήνης.

Στο όνομα του ήλιου και των ειδώλων του,
της μέρας που τον αγκαλιάζει,
του συννεφιασμένου πέπλου που τον σκεπάζει
και της μεγαλόχαρης νύχτας
του αρσενικού και του θηλυκού,
των δένδρων που φουσκώνουν με καρπούς,
των εποχών της λαμπυρίδας και του μήλου
που βασιλεύουν,

Θα τιμήσω τη ζωή
--όπως και αν είναι και όπου και αν κατοικεί--
στη γη, το σπιτικό μου
και στα παλάτια των αστεριών.

Μετάφραση: Τασούλα Αρχοντούλη

School Prayer

(from: I Praise my Destroyer, 1998)

In the name of daybreak

and the eyelids of morning
and the wayfaring moon
and the night when it departs,

I swear I will not dishonor
my soul with hatred,
but offer myself humbly
as a guardian of nature,
as a healer of misery,
as a messenger of wonder,
as an architect of peace.

In the name of the sun and its mirrors
and the day that embraces it
and the cloud veils drawn over it
and the uttermost night
and the male and the female
and the plants bursting with seed
and the crowning seasons
of the firefly and the apple,

I will honor all life
--wherever and in whatever form
it may dwell-- on Earth my home
and in the mansions of the stars.

Translated by Archontoula Tasouli

Κάπου ανάμεσα στις Τσακίσεις

(από τη συλλογή: Ποιήματα της Ψυχανάλυσης και της Φωτιάς, 2002)

Κάθε μέρα σχηματίζω και διπλώνω μια χάρτινη γέφυρα
και την τοποθετώ στο τραπέζι ανάμεσά μας.
Μόνο μερικά καρδιοχτύπια πλάτος,
προσκαλεί έναν από εμάς να διασχίσει την απόσταση,
χωρίς καμία ευκαιρία διαφυγής
προσφέροντας μόνο θέα στην αιωνιότητα
και την ψευδαίσθηση της πτώσης
πριν ένας από μας βρει είσοδο στην όχθη του άλλου.
Η δύναμη εκείνη που δημιουργείται από πολλές αδυναμίες,
θα συγκρατήσει το βάρος των λόγων μας
και θα σκεπάσει τις μανιώδεις αναταράξεις
που ορμούν σπασμωδικά κάτω από την επιφάνεια του ποταμού.
Ή θα σε παρασύρει σε μια ερημιά
όπου ζω σε σκηνές
χωρίς να έχω πολλά αγαθά,
αλλά τα καταφέρνω κάπως με τα χέρια μου
να κατασκευάζω χάρτινες γέφυρες και είδωλα από άμμο.

Μετάφραση: Ηλιάννα Ντόκα

Between the Creases

(from: Poems of Psychoanalysis and Fire, 2002)

Each day I shape and fold an origami bridge
and set it on the table between us in space.
Only a few heartbeats wide,
it invites one to cross, offering no escape
but views to infinity
and the illusion of falling
before one gains entrance to the other’s shore.
A strength made from many weaknesses,
it will hοld the weight of our words
and span the furious churnings of the river
lunging fitfully beneath.
Or lead to you to a tundra
where I live in tents,
need more belongings,
but manage somehow by hand
to make origami bridges and idols out of sand.

Translated by Ilianna Ntoka