Στον Αγαπημένο μου και Τρυφερό Άντρα

Αν ποτέ ένας άντρας αγαπήθηκε από γυναίκα, ήσουν  εσύ.
Εάν ποτέ γυναίκα ήταν ευτυχής με τον άντρα της
Γυναίκες συγκριθείτε με μένα, αν μπορείτε.
Η αγάπη σου αξίζει περισσότερο απ΄ όλα τα ορυχεία χρυσού
Και όλα τα πλούτη της Ανατολής.
Η αγάπη μου είναι τέτοια που οι ποταμοί δεν μπορούν να τη σβήσουν,
Καμία αγάπη δεν μπορεί να με ανταμείψει τόσο.
Η αγάπη σου είναι τόση  που δεν θα μπορούσα ποτέ να στην ανταποδώσω.
Προσεύχομαι  οι ουρανοί ν΄ανταμείψουν την ψυχή σου.
Όσο ζούμε, στην αγάπη ας αφεθούμε
Γιατί όταν δεν θα ζούμε πια,
Θα μπορούμε να ζούμε για πάντα. 

Μετάφραση: Νίνα Μαριάνοβιτς και Παρασκευή Καβαλλάρη

 To My Dear and Loving Husband

If ever man were lov'd by wife, then thee.
If ever wife was happy in a man,
Compare with me, ye women, if you can.
I prize thy love more than whole Mines of gold
Or all the riches that the East doth hold.
My love is such that Rivers cannot quench,
Nor ought but love from thee give recompence.
Thy love is such I can no way repay.
The heavens reward thee manifold, I pray.
Then while we live, in love let's so persevere
That when we live no more, we may live ever.

Translated by Nina Marjanovic & Paraskevi Kavallari

Το Προοίμιο

Να τραγουδήσω για πολέμους, για ηγέτες και για βασιλείς,
Για πόλεις που ιδρύθηκαν, για κοινοπολιτείες που δημιουργήθηκαν,
Για την ταπεινή μου πένα αυτά παραείναι ανώτερα πράγματα:
Ή πάλι πως όλα αυτά, ή το καθένα εξελίχθηκαν
Άσε τους ποιητές και τους ιστορικούς να τα διατυπώσουν,
Οι σκοτεινοί στίχοι μου την αξία τους δε θα θαμπώσουν.

Αλλά όταν τα κατάπληκτα μάτια μου και η φθονερή μου καρδιά
Τους γλυκούς στίχους ξαναδιαβάζουν του σπουδαίου Bartas,
Τι ανόητη, φθονώ τις Μούσες που δε μοίρασαν
Ανάμεσα σ’ αυτόν και σε μένα όλο αυτό το απόθεμα ευφράδειας;
Ένας Bartas μπορεί να κάνει ό,τι ένας Bartas θα κάνει,
Ενώ εγώ μονάχα  ό,τι μου επιτρέπει η τεχνική  μου.

Από το στόμα ενός παιδιού δεν περιμένουμε ρητορική,
Ούτε γλυκό ήχο από σπασμένες χορδές,
Ούτε τέλεια ομορφιά εκεί που υπάρχει βασικό ελάττωμα:
Η ανόητη, ατελής, ανεπαρκής Μούσα μου έτσι τραγουδά,
Και να διορθώσει αυτό, αλίμονο, καμιά τέχνη δεν το  μπορεί,
Γιατί η φύση το έκανε τόσο ανεπανόρθωτο.

Ούτε μπορώ εγώ, σαν τον ευφράδη γλυκομίλητο Έλληνα,
Που αρχικά ψεύδιζε, στο μέλλον να μιλώ ξεκάθαρα.
Μέσω της τέχνης βρήκε μετά χαράς αυτό που έψαχνε,
Πλήρη ανταπόδοση του εναγώνιου κόπου του.
Η τέχνη μπορεί να κάνει πολλά, αλλά τούτο το ρητό ισχύει στα σίγουρα:
Ένα αδύναμο ή πληγωμένο μυαλό δε δέχεται θεραπεία.
Ενοχλούμαι από κάθε φιλόψογο στόμα

Που λέει ότι στο χέρι μου ταιριάζει καλύτερα μια βελόνα,
Κι ότι την πένα του ποιητή όλο περιφρόνηση θα αδικήσω.
Γιατί τέτοια καταφρόνια δείχνουν στο θηλυκό πνεύμα:
Αν ό,τι κάνω αποδειχθεί καλό, δε θα προχωρήσει,
Θα πουν είναι κλεμμένο, ειδάλλως πως ήταν κατά τύχη.

Σίγουρα, όμως, οι αρχαίοι Έλληνες ήταν πολύ πιο ήπιοι
Αλλιώς γιατί έκαναν με το φύλο μας αυτές τις Εννέα,
Και η ποίηση   ήταν της Καλλιόπης παιδί;
Κι έτσι ανάμεσα στις άλλες έβαλαν τις Θείες Τέχνες:
Αλλά αυτόν τον αδύναμο κόμπο σύντομα θα λύσουν.
Οι Έλληνες δεν έκαναν τίποτα, παρά μόνο τους
ανόητους και ψεύδονταν.
Άσε τους Έλληνες να είναι Έλληνες, και τις γυναίκες να είναι ό,τι είναι.

Οι άντρες έχουν το προβάδισμα και πάλι υπερέχουν.
Δεν είναι παρά μάταιο  να διεξάγεις πόλεμο άνισο;
Οι άντρες τα καταφέρνουν καλύτερα και οι γυναίκες το ξέρουν καλά.
Η διάκριση στα πάντα και σε καθένα χωριστά είναι δική  σας-
Απλά παραχωρήστε μια μικρή αναγνώριση και σε μας.

Ω, κι εσείς υψηλές πένες που πετάτε στους ουρανούς,
Και με το θήραμά σας ακόμα κερδίζετε τον έπαινο,
Αν ποτέ καταδεχτούν τα μάτια σας αυτούς τους ταπεινούς στίχους,
Δώστε στεφάνι από θυμάρι ή  σέλινο, δε ζητώ φύλλα δάφνης.
Αυτό το ευτελές και άξεστο μετάλλευμά μου
Θα κάνει το λαμπερό χρυσό σας να λάμψει περισσότερο.

Μετάφραση: Νίνα Μαριάνοβιτς και Παρασκευή Καβαλλάρη

To sing of wars, of captains, and of kings,
Of cities founded, commonwealths begun,
For my mean pen are too superior things:
Or how they all, or each, their dates have run;
Let poets and historians set these forth,
My obscure lines shall not so dim their work.

But when my wondering eyes and envious heart
Great Bartas' sugared lines do but read o'er,
Fool I do grudge the Muses did not part
'Twixt him and me that overfluent store;--
A Bartas can do what a Bartas will,
But simple I according to my skill.

From school-boys tongues no rhetoric we expect,
Nor yet a sweet consort from broken strings,
Nor perfect beauty where's a main defect:
My foolish, broken, blemished Muse so sings;
And this to mend, alas, no art is able,
'Cause nature made is so, irreparable.

Nor can I, like that fluent, sweet-tongued Greek
Who lisped at first, in future times speak plain;
By art he gladly found what he did seek--
A full requitl of his striving pain.
Art can do much, but this maxim's most sure:
A weak or wounded brain admits no cure.

I am obnoxious to each carping tongue
Who says my hand a needle better fits.
A poet's pen all scorn I should thus wrong;
For such despite they cast on female wits,
If what I do prove well, it won't advance,
They'll say it was stolen, or else it was by chance.

But shure the ancient Greeks were far more mild,
Else of our sex why feignéd they those Nine,
And Posey made Calliope's own child?
So 'mongst the rest they placed the Arts Divine.
But this weak knot they will full soon untie.
The Greeks did naught but play the fools and lie.

Let Greeks be Greeks, and women what they are.
Men have precenency, and still excell.
It is but vain unjustly to wage war,
Men can do best, and women know it well.
Preëminence in all and each is yours-
Yet grant some small acknowledgement of ours

And oh, ye high flownquills that soar the skies,
And ever with your prey still catch your praise,
If e'er you deign these lowly lines your eyes,
Give thyme or parsley wreath; I ask no bays.
This mean and unrefinéd ore of mine
Will make your glistening gold but more to shine.

Translated by Nina Marjanovic & Paraskevi Kavallari