Για τους Nεκρούς

(από τη συλλογή: Βουτιά στο Ναυάγιο, 1973)

Ονειρεύτηκα ότι σου τηλεφώνησα

για να σου πω: γίνε πιο ευγενικός με τον εαυτό σου

αλλά ήσουν άρρωστος και δεν μπορούσες να απαντήσεις

Τα υπολείμματα της αγάπης μου συνεχίζουν στον ίδιο δρόμο

για να σε σώσουν από τον ίδιο σου τον εαυτό

Πάντα διερωτόμουν για τα απομεινάρια της

ενέργειας, πώς το νερό πέφτει από τους λόφους

ενώ οι βροχές έχουν ήδη σταματήσει

ή τη φωτιά που προσπαθείς να αφήσεις πηγαίνοντας στο κρεβάτι

αλλά δεν μπορείς, που καίει αλλά δεν καίγεται

τα κόκκινα κάρβουνα πιο ακραία πιο περίεργα

στη λάμψη και στο θάνατο τους

απ’ ότι εύχεσαι να ήταν

καθισμένος πολύ πιο μετά από τα μεσάνυκτα

Μετάφραση: Άντρη Χαραλάμπους

For the Dead

(from: Diving into the Wreck, 1973)

I dreamed I called you on the telephone

to say: Be kinder to yourself

but you were sick and would not answer

The waste of my love goes on this way

trying to save you from yourself

I have always wondered about the left-over

energy, the way water goes rushing down a hill

long after the rains have stopped

or the fire you want to go to bed from

but cannot leave, burning-down but not burnt-down

the red coals more extreme, more curious

in their flashing and dying

than you wish they were

sitting long after midnight

Translated by Andrie Charalambous

Σε Μία Tάξη

(1996)

Μιλώντας για ποίηση, κουβαλώντας τα βιβλία

οπλισμένα πάνω στο τραπέζι βρίσκονταν τα κεφάλια

σκυμμένα ή κοιτάζοντας μπροστά, ακούγοντας, διαβάζοντας δυνατά,

μιλώντας για σύμφωνα, έκθλιψη,

συνεπαρμένα από το πώς, μη ξέροντας το γιατί:

βλέπω στο πρόσωπο σου, Τζουντ,

ούτε συνοφρυωμένο, ούτε κινείται,

αδιαφανές ανάμεσα στα γερμένα υπολείμματα σκόνης πάνω στο τραπέζι¨

μία παρουσία σαν πέτρα, εάν μια πέτρα είχε σκέψη

αυτό που δεν μπορώ να πω, είμαι εγώ. Για ετούτο ήρθα.

Μετάφραση: Αγαθή Χήρα

In a Classroom

(1986)

Talking of poetry, hauling the books

arm-full to the table where the heads

bend or gaze upward, listening, reading aloud,

talking of consonants, elision,

caught in the how, oblivious of why:

I look in your face, Jude,

neither frowning nor nodding,

opaque in the slant of dust-motes over the table:

a presence like a stone, if a stone were thinking

What I cannot say, is me. For that I came.

 Translated by Agathie Hira